وقـتـی زنـــــی مـیـگـویـد :
" دلـم بـرایـت تــنــگــــ شـده ... "
یـعـنـی
" دوسـتـت دارد ... "
اگـر بـگویـد " دوسـتـت دارد ... "
یـعـنی " دلــش بـرایـت تــنــگـــ خـواهـد شـد ... " !
جـمـلـه ی " دلـم بـرات تــنــگـــ شـده "
بــرای زن عـمـیـق تـر از تـمـام اقـیـانـوس هـاسـت ...
فـهـمـیـدن زن سـخـت نـیـسـت ...
فـقـط بـایـد صـدای ضـربـان قـلـبـش را شـنـیـد
کـه عـاشـقـانـه مـی طـپـد ....... نـــــه بــی دلـــــیـــل . . .

به ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﺗﻠﺦ ﺗﻮ ﺳﻮﮔﻨﺪ،ﻧﺸﺪ
ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﺩﻟﻢ ﺛﺎﻧﯿﻬﺎﯼ ﺑﻨﺪ ﻧﺸﺪ
ﻟﺐ ﺗﻮ ﻣﯿﻮﻩ ﯼ ﻣﻤﻨﻮﻉ،ﻭﻟﯽ ﻟﺒﻬﺎﯾﻢ
ﻫﺮﭼﻪ ﺍﺯ ﻃﻌﻢ ﻟﺐ ﺳﺮﺥ ﺗﻮ ﺩﻝ ﮐﻨﺪ ﻧﺸﺪ
ﺑﺎ ﭼﺮﺍﻏﯽ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﮔﺸﺘﻢ ﻭ ﮔﺸﺘﻢ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ
ﻫﯿﭻ ﮐﺲ!ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺸﺪ
ﻫﺮﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺟﺎﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍﺩﺍﺭﺩ
ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﯿﻨﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺸﺪ
ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ ﺷﺒﯽ ﺷﺎﻋﺮﻫﺎ
ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﺷﺮﻡ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ :ﻧﺸﺪ

ليوان ز لبت بوسه گرفت و من بوسه ز ليوان
ديدي ز لبت بوسه گرفتم به چه عنوان

يک بوسه ز لبهاي تو در خواب گرفتم
انگار لب از چشمه مهتاب گرفتم
هرگز نتواني تو ز من دور بماني
چون عکس تو در سينه خود قاب گرفتم

ويرانه نه آن است که جمشيد بنا ساخت
ويرانه نه آن است که فرهاد فرو ريخت
ويرانه دل ماست که با هر نگه تو
صد بار بنا گشت و دگر بار فرو ريخت

 

در پـیــش بـــی دردان چــــرا فـــریـاد بــــی حــاصــل کــــنم
گــــــر شکـــــوه ای دارم ز دل بـــا یـــار صـاحبــــدل کــــنم
در پــرده سـوزم همچــو گل در سینه جوشم همچو مل
مــن شمـــع رســـوا نیستم تا گـــــریه در محفل کنم
اول کــــنم انـــدیشـــه ای تــا بــرگـــــزینم پیشه ای
آخـــر به یک پیمانه مــــی اندیشه را باطل کـــنم
زآن رو ســـتــــانــــم جــــام را آن مایـــــه آرام را
تا خویشتن را لحظه ای از خویشتن غافل کنم
از گـــل شنیدم بــوی او مستانه رفتـــم سوی او
تا چـــون غبار کـــوی او در کـــوی جـــان منزل کــنم
روشـنـگــــــری افــلاکـــیـم چــون آفـتــــاب از پـاکــــیم
خـاکـــــی نیــم تــا خــویـش را سـرگـــرم آب و گــل کنم
غــــــرق تمـنـــــای تـــــوام مـــوجــــی ز دریــــای تــــــوام
مـــن نخــل سرکـــش نیستــم تـا خانــه در ساحــل کـــنم

تولدم مبارک !

 

داشــتن مغــز دلــیل قطعــی بــر انسآن بودن نیست. . .



پســته و بــادم هــم مـغــز دارنــد. . .



بـــرای انـــسآن بــودن. . .



بــــآیـــد شعـــور داشـــــت. .

درد تنهایی کشیدن
مثلِ کشیدنِ خطهایِ رنگی‌ روی کاغذِ سفید
شاهکاری میسازد
به نامِ دیوانگی...!
و من این شاهکارِ را
به قیمتِ همهٔ فصلهایِ قشنگِ زندگیم خریده ام...
تو هر چه میخواهی‌ مرا بخوان
دیوانه ...
بی‌ احساس...
نمیــــــــفروشــــــــــم..!

درد تنهایی کشیدن
مثلِ کشیدنِ خطهایِ رنگی‌ روی کاغذِ سفید
شاهکاری میسازد
به نامِ دیوانگی...!
و من این شاهکارِ را
به قیمتِ همهٔ فصلهایِ قشنگِ زندگیم خریده ام...
تو هر چه میخواهی‌ مرا بخوان
دیوانه ...
بی‌ احساس...
نمیــــــــفروشــــــــــم..!

کاش می دانستی چقدر دلم بهانه ی تو رو میگیره هر روز

کاش می دانستی چقدر دلم هوای با تو بودن کرده

کاش می دانستی چقدر دلم از این روزهای سرد بی تو بودن گرفته

کاش می دانستی چقدر دلم برای ضرب آهنگ قدمهایت

گرمی نفسهایت ، مهربانی صدایت تنگ شده

کاش می دانستی چقدر دلواپس تو ام

کاش می دانستی چقدر تنهام ، چقدر خسته ام

و چقدر به حضور سبزت محتاجم

و همیشه از خودم می پرسم این همه که من به تو فکر می کنم

تو هم به من فکر می کنی؟

هــيـــس !

ميخـــواهــم بــشنـــوم عـاشــقـــانــه هـــايـــش را

كــه در گــوشــش زمــزمــه ميـكــنــد

و بــه يــاد بيـــاورم روزي را كـــه

هـــميــن هـــا را در گــوشــم زمـــزمـــه ميــکــرد

چــِگونہ مے شــَــوَد

اَز خُدآ گـــِـرِفـت چیزے را

کہ نــِـمے دَهـــَــد؟

مے گویند قـــِـسمـَــت نیست،

حِکمـَـت اَستــــ

مـــَـن قـــِسمـَـت و حِکمـَـت

نِــمے فـَـهمــَـمــــ

تــــــو خُدآیـــے

طاقـــَــت را مے فـــَـهمے

مـــَـگـــَــر نہ ؟!!

به " تـــــــــــــو " کـــــه میرســـــم ...!

مکـــث میکنـــــم ...!

انگـــــار در " زیباییـــ ــت " چیـــــزی را ,

جـــــا گذاشتـــــه ام !

مثلــــــــــا"...

در صـــ ــدایت ... آرامـــــ ـــش ♥

در چشـ ــــم هایـــــت ... زندگـــــ ـــی ♥

گــاهے خــیـــال مــے کــنــم

خــدا روےِ لــحــظـﮧهـــایــش قـــیــمـت گــذاشــتـــﮧ اســت ...

خــیــلــے از شــبهــا ارزانــےِ خـــودش !

امـــآ...

یــک شـبهـایــے هـســت

کــﮧ بــراے مــטּ زیــادے گــراטּ تــمــام مـے شـود!

مـטּ مـآننـב בُפֿـتـرآטּ هـم سـטּ وسآل פֿـویـش نیستـم ؛

ڪـﮧ هـر یڪ از حـآل آرزویـﮯ בآرنـב برآﮮ آینـבه !!!

امـّآ مـטּ تنهـآ یڪ آرزو בآرم و آטּ ایـטּ اَست ڪـﮧ

روزﮮ بـפֿـوآبـمґ و בیگـر بـیـבآر نشوم

تـآ نشنوم . . .

نبینـم . . .

زجـر نڪشـم

دلــــــــ درد گرفتهــــ ام ...

از بســــ فنجانــــ های قهوهــــ را سر کشیدهــــ ام ،


و تــــو تهــــ هیچــــ کدامــــ نبودیــــ !!

این روزهـــا

بغـــــض دارمــ ...

گریــــه دارم

آهــــــــــــــــــــ دارم !!!

تــــــــــــا دلت بخواهد ...


بازیگـــر خوبـــی شده ام

می خنـــدم

حتی خودم هم بـــاورم میشود

که من خوبم ...

خوبــــ ـــ ـــ ــه خـــــــــوب ..

نمی‌دانم چه سرّی دارد!

اسم كوچكم هزار بار هم گفته شود

به پای یك بار گفتن تو نمی‌ رسد...

دل آرام را بی تاب می کنی …
دل بی تاب را آرام …
آخرش نگفتی تو دردی یا درمان ؟

گاهی سرسری رد شو..

زندگی کن…

چرا که..

“دقت” .. “دق ات” میدهد..

قندان خانه را پر کردم از حرف هایت …

تو که میدانی …

من چای تلخ دوست ندارم …

هوس فنجانی دیگر کرده ام …

کمی بیشتر بمان …